Ahoj,
Iłżankę "napoczęliśmy" z kol. Prusem już jesienią. Dla mnie skończyło się to kabiną, stratą wiosła i wcześniejszym zakończeniem. Wiedziałem że tam wrócę. Tym razem z Sikorem jako towarzyszem niedoli. Startujemy jakieś 50-100m. od miejsca gdzie się jesienią przekąpałem. Teraz wody było więcej, a ja siedziałem w innym kajaku.
Miejsce nadal dynamiczne i trzeba się tam mieć na baczności. Przepływamy kilka szybkich meandrów z przeszkodami w nurcie i rzeka nieco się "prostuje". Przepływa obok wsi, ale jest czysto i bardzo ładnie. Po jakimś kilometrze zaczyna się odcinek "kanałowy". Prosty jak drut i bez historii.
Snujemy się tak po wodzie jakieś 2,5 km. i dopływamy do mostku w miejscowości Leśniczówka-Ruda. Pod mostem dosyć okazałe bystrze. Spływamy i znajdujemy się znowu w innym świecie.
Rzeka nabiera tempa, pojawiają się meandry, przeszkody i wraca naturalny charakter akwenu. Sikor jedno miejsce powinien zapamiętać na długo. Chciał przepłynąć pod obalonym drzewem. Jednak silny nurt zrobił swoje i przyparło go do owej kłody ustawiając kajak bokiem. Już był w ogródku i witał się z wodą, ale szczęśliwie i zaprzeczając kilku prawom fizyki utrzymał się na powierzchni. Dalej rzeka też kręci i gna przed siebie. Płynie się ciekawie.
Dopływamy do kładki z obalonych drzew. Jest nisko na taflą wody. Próbuję się przecisnąć. Nurt mnie próbuje wbić pod drzewo i obrócić. Podjąłem walkę ale zsunęło mi się z kokpitu wiosło i poszło!!! Mówię sobię "tym razem Ci nie daruję" Wyskakuję z kajaka i gonię wiosło brzegiem. Po drodze zabieram taką 2,5m. gałąź. Przydała się. Po jakichś 100m. doganiam gada i przyciągam do brzegu. Wracam i pokornie obnoszę tę nieszczęsną kładkę.
FOT: SIKOR
Jeszcze przez niedługi kawałek rzeka płynie jak wcześniej, powoli zmieniając swe oblicze w kolejny kanał. Tu jednak płynie się ciekawiej gdyż co chwilę słychać szum przewalającej się wody. Sporo bystrz (pewnie przy niższym poziomie) to są jakieś progi. Tak czy owak spływamy wszystkie.
Niepostrzeżenie zbliżamy się do Kazanowa. Rzeka znowu odzyskuje naturalny charakter. Mijamy "koło" Małej Elektrowni Wodnej. Też było ciekawie.
FOT. SIKOR
Przepływamy pod niezliczoną ilością mostków, kładek itp. Dopływamy do mostu w Kazanowie.
Słychać szum wody. A więc znowu bystrze czy coś ? Sikor podpływa powoli na zwiad, i nim się obejżał nie miał odwrotu. Woda go pociągnęła ale spłynął i żyje. Żeby nie być gorszym też pokonuję ten próg. Za mostem wylewamy wodę z fartuchów i przepływamy przez wcześniej wspomniany Kazanów. Zabudowania blisko wody... taki sielski klimat.
Powoli dopływamy do wsi Kroczków Mniejszy. Mostek, szum i plusk wody. Standart. Ale facet na mostku odradza spływanie. Wyłazimy to miejsce obadać. Pewnie jest do spłynięcia ale nie w lutym. Trzeba tylko uważać bo za progiem (dosyć wysokim) znajdują się pale. Robimy krótką przerwę. Posilamy się uzupełniamy płyny i ruszamy.
Dalej kanałowo, ale dosyć dziko i są meandry, zatopione drzewa. Płynie się przyjemnie. Dopływamy do wsi Poduchowne. Kolejna przenoska kolejnego "wodospadu". Moim zdaniem niespływalny. Sikor coś kombinuje, ogląda ale koniec końców pokornie obnosi to miejsce.
Stąd już przysłowiowy "rzut beretem" do mety którą zaplanowaliśmy w Ciepielowie. Płyniemy spokojnie, rozkoszując się ostatnimi momentami na wodzie zupełnie nie zważając na to że chmury nad nami jakby jeszcze ciemniejsze niż przez cały dzień i zaraz nas na koniec zmoczy. Jednak z dużej chmury spadł tylko drobny deszcz. Dopływamy do Ciepielowa. Pakujemy się i zjeżdżamy do domów.
Podsumowywując: Iłżanka jest warta tego aby Nią pływać. Jest sporo bystrzy, są momenty relaksowo - kanałowe ale i bardzo dynamiczne i trudne. Dotąd spłynąłem ją od Iłży do Ciepielowa. Wisła już niedaleko i na pewno tam się zamelduję. Podziękowania dla Sikora za towarzystwo na tym jakże przyjemnym spływie.
Do zobaczenia na szlaku.
Pozdrawiam
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
fajna z Was para tylko obawiam się Czołg może to źle znieść 
ale może to nie jest jeszcze ich sezon 
