Dziękuję mój przyjacielu Czołgu za wstawienie moich zdjęć
Z zapisu GPS wynika, że poruszaliśmy się 4 godziny i 22 minuty pokonując 19 km i 100 m. A maksymalna prędkość jaką zarejestrował odbiornik satelitarny wyniosła 16 km/h, pewnie było to na jakimś progu lub bystrzu.
Gzówka to wąska, kręta rzeczka płynąca przez niewielkie zagajniki oraz łąki i rozlewiska. Właśnie na takich bagiennych rozlewiskach spotyka się ona z Pacynką, która jest nieco większa od niej. A my, aby popłynąć dalej musieliśmy prześlizgnąć się po grzęzawisku. To nie było wiosłowanie, to było przepychanie kajaków, a o lądowaniu nie było mowy. Po półgodzinnej walce nasze łódki wreszcie opłukiwała woda Pacynki. Radość z bystrego jej nurtu była krótka. Po kilkuset metrach wpłynęliśmy na następne rozlewisko. Niestety nie dało się płynąć. Na szczęście brzeg był jako tako stabilny i po ok. 30 m przenoski płynęliśmy dalej, gdzie Pacynka wpływa w las. A tam bardzo gęste krzaczory zmusiły nas do jeszcze jednej przenoski. Ale dalej było już normalnie. Były meandry, bystrza, kładki, zwałki, brzegi porośnięte gęsto trzciną i czym tam jeszcze. Teren bardzo atrakcyjny widokowo, ale w mikro skali.
Płynąc spotykaliśmy spacerowiczów, który nie ukrywali zdziwienia naszym widokiem. Padały pytania skąd, dokąd, na które oczywiście skwapliwie odpowiadaliśmy. Korzystając z tej okazji składaliśmy życzenia wszystkim napotkanym Paniom.
Końcowy fragment Pacynki i Mlecznej jak również krótki odcinek Radomki, którą też płynęliśmy to uregulowane, o wysokich brzegach koryta. Choć, mimo ingerencji człowieka, Mleczna stara się pokazać swój charakter. Podmyte brzegi, zwalone gdzie niegdzie drzewa, wypłukane umocnienia świadczą o okresowej sile jej nurtu.
Uważam spływ za udany. No chyba, że Artur Kajaczek lub Czołg chcą coś dopowiedzieć.
Dzięki Panowie Admirałowie za towarzystwo.
Moje zdjęcia są post wyżej
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Brawo 
