Nareszcie nadszedł długo wyczekiwany dzień. Przyroda sprzyja, słowo się sobie rzekło więc nie ma rady. Ostatni raz pytam Sarniaka czy jedzie popływać, nie decyduje się, przekaz jasny - płyń se sam. Godzina ósma, wstaje nowy piękny dzień, na termometrze lekki minus. Wszystko już spakowane w Białku. Omiatam okiem po najważniejszym, Bornholmina -jest, peklowana karkówka -jest, zatankowana piła motorowa - jest. No to w drogę! Piećdziesiąt kilometrów ładnych widoków, błękit nieba, złote promienie porannego słońca podświetlają nisko płożące się po polach mgiełki, dymy z kominów wiejskich domków prawie pionowo pną się do sporadycznych chmurek ożywiających monotonię błekitnego nieba. Śnieg jest, szkoda jednak, że nie więcej, trudno. Dotarliśmy nad jezioro Sławkie, największy akwen województwa lubuskiego. Woda przykryta lodem, i o to chodziło! Nie widzę jednak żadnego wędkarza na tafli, czyli coś jest nie tak.
Kilka uderzeń pierzchnią w lód potwierdza domysły, pokrywa marna, 6-8cm rozwarstwiającego się lodu nie pozwala na bezpieczne wejście nawet takim chuderlakom jak ja. Do zrobienia wanny użyłem siekierki bo zastosowanie piły motorowej było by takim samym nietaktem jak polownie na muchę za pomocą armaty. Kilkanaście minut i przerębel wyciachany, trochę to potrwało ale trzeba było rąbać z pomostu.
Miałem nadzieję na towarzystwo podczas kąpieli lecz prawda jak zwykle okazała się brutalna, zostałem z tym problemem sam jak środkowy palec. Cóż... wszelkie warunki zostały spełnione, jest lód, przerębel, woda, dopisuje bezwietrzna i słoneczna pogoda. Pot z czoła leci czyli rozgrzewka też zaliczona. Nie mam nic na własną obronę. Czym prędzej robię gniazdo orła, czyli tak jak stoję, jednym ruchem wyskakuje z ciuchów, wdech... i opuszczam się z pomostu do mojej nowej wanny. Nie ma szoku. Akcja serca wyczuwalna. Wzrok jasny. Pacjent stabilny. Trochę prycham i chucham ale nie czuję większego dyskomfortu niż wchodząc do Bałtyku latem.
Jest tak jak myślałem, fraszka. Po kilku minutach zaczynam czuć mrowienie w obu tylnych nogach, powodem tego pewnie jest brak butów neoprenowych. Są w domu. Zastanawiam się czy po zastosowaniu butów, rękawiczek i czapki możemy nadal nazywać się morsem? Na wszelki wypadek ja pierwszą kąpiel w przeręblu zaliczyłem bez niczego. Jestem MORSEM! Dotarli znajomi, kawka, ciacho, gadu gadu a mnie do wody ciągnie. Namawiam, proszę, objaśniam. Nic. Znowu jak ten palec... wiecie który. Na chłodno do wody się nie wchodzi więc trza się rozgrzać i to jest najgorsze! Ganiam, podskakuję, w miejscu zawracam a efektu nie ma. W końcu zdałem sobie sprawę z tego, że mam na sobie jedynie jedną warstwę "termików". Na szczęście po zastosowaniu czapki, polara i sorgi nie zdążyłem zajechać się fizycznie przed wystąpieniem kropelek potu na czole. Byłem gotowy. Uspokoiłem oddech. Naładowałem Bornholminie defibrylator. Kilka wprawnych ruchów i gniazdo orła zdobi pomost a ja we wanie baraszkuję z krami.
Poprzednio nierównomiernie się schłodziłem i dla tego teraz siedzę po szyję. Radość wielka z przełamania, z udowodnienia sobie, że da się! A jaka frajda po wyjściu z lodowej kąpieli latać sobie na słoneczku w butach i czapce podczas gdy reszta towarzystwa siedzi okutana w rękawice, polary, puchy i czapuchy pociągając nosami! Uczucie bezcenne! Jeszcze długo po zabiegu czułem się napełniony endorfinami. Jestem MORSEM! I tak już zostanie.
Dla kogoś kto lubi saunę fińską a po niej zimny prysznic, morsowanie to żaden szok. Tak myślałem, spróbowałem na własnej skórze i potwierdzam. Nad zdrowotnością i sensem takich operacji rozwodził się nie będę, jak ktoś chce
to niech poczyta. Ze swojej strony mogę powiedzieć, że i ja tam byłem, kąpieli zażywałem, stare kości hartowałem no i żyłem długo i szczęśliwe aż do śmierci.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Od samego patrzenia w nosie mi zamarzło 
Dziękuję, dziękuję 
